رابطه سبک های فرزندپروری والدین با رفتار سازشی دانش آموزان کم توان ذهنی

زمینه و هدف: سبک­ های فرزندپروری والدین مهمترین نقش را در تربیت فرزندان به عهده دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف پیش ­بینی رفتار سازشی دانش ­آموزان کم ­توان ذهنی بر اساس سبک­ های فرزندپروری مادران آنها انجام شد. روش: این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه را تمامی مادران کودکان کم­توان ذهنی مقطع ابتدایی شهر رشت در سال تحصیلی 94-1393 تشکیل می­ دادند که از میان آنها 110 نفر با روش نمونه ­گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع ­آوری داده ­ها در این پژوهش از پرسشنامه رفتار سازشی واینلند (1953) و پرسشنامه شیوه فرزندپروری بامریند (1973) استفاده شد.  یافته­ ها: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک مقتدرانه با رفتار سازشی همبستگی مثبت معنی ­دار و بین سبک ­های مستبدانه و سهل­ گیرانه با رفتار سازشی همبستگی منفی معنی دار وجود دارد (01/0>P). همچنین تجزیه و تحلیل داده ­ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که سبک تربیتی مقتدرانه پیش­ بینی­ کننده مثبت و معنی دار رفتار سازشی است (01/0>P) و سبک های تربیتی سهل­ گیرانه و استبدادی پیش ­بینی ­کننده منفی و معنی­دار رفتار سازشی است (01/0>P).  نتیجه ­گیری: با توجه به یافته ­های به دست آمده طراحی و برگزاری برنامه­ ها و کارگاه ­های آموزش خانواده در زمینه آگاه ­سازی اولیا از سبک­ های فرزندپروری و تأثیر هر یک از آنها بر فرزندان بسیار ضروری است تا از این طریق بتوان با تغییر نگرش مادران و بهبود روابط اعضای خانواده، رفتار سازشی دانش ­آموزان کم­ توان ­ذهنی را بهبود بخشید.